Dus, nu zijn we in het volgende land op onze reis: Noord-Macedonië. Eigenlijk was het helemaal niet gepland, maar we vonden het meer van Ohrid aan de Albanese kant zo leuk, dat we nu ook de Noord-Macedonische kant willen leren kennen. Helaas konden we de zon niet meenemen, het is hier koud en regenachtig.
Ondanks het slechte weer gingen we op pad, om de stad Ohrid . te zien – het is. Reisgids naar een van de oudste steden ter wereld. Ohrid ook “Jeruzalem des Balkan” genaamd, er zijn 365 kerken – één voor elke dag. In het Romeinse Rijk was hier al veel handel, later werd de stad het belangrijkste centrum van Noord-Macedonië. We vonden de stad erg leuk, in de zon en 30 Stel je voor dat het bombastisch is.
's Avonds is er een parkeerplaats bij het meer – eigenlijk heel mooi, maar extreem modderig en modderig. Het giet de hele nacht als emmers. De volgende ochtend durven we nauwelijks het huis uit: de honden brengen kilo's vuil in de auto en mijn schoenen zitten er ook aan vast 3 Centimeter modder. We besluiten zonder meer, terug naar de stad op één “normaal” Parkeerplaats om te rijden, om niet helemaal weg te zinken in de modder.
Het weer is uitstekend, om nog even door te gaan met het schrijven van de reisblog. Het uitzicht vanuit het raam is schokkend: het heeft echt gesneeuwd vannacht, de bergtoppen zijn wit, de thermometer laat het gewoon zien 4 Stad !!!!
Sneeuw in oktober 
enkel en alleen 4 Graden vandaag om 12.00 uur
Moskee in Ohrid 
800 Jaar oude plataan
Om 12.00 uur ontmoetten we Sarah en Christian uit Weilheim / Opper-Beieren, die hun Steyr naast ons parkeren. Omdat het te koud is, buiten blijven, laten we afspreken om 's avonds een biertje te drinken. Het bleef niet bij een glas, het is een hele mooie geworden, vermakelijke avond, de tijd ging in een oogwenk voorbij. De volgende ochtend hebben we natuurlijk een wederzijdse voertuiginspectie gedaan, er was talkshop en ervaringen werden uitgewisseld. Na een korte wandeling langs de prachtige promenade gaan we verder naar het Galicia National Park. Sterker nog, op deze pas komen we in een echt winterlandschap en door zware sneeuwbanken.
Als we bij Lake Prespa aankomen, kijken we nog een keer naar de pelikanen – blijkbaar is het te koud voor hen, we kunnen er deze keer geen vinden.
Het is nog steeds erg koud en ongemakkelijk, dit maakt de beslissing voor de volgende route gemakkelijk: we gaan verder richting Griekenland, op een gegeven moment moet het weer beter worden.
Onderweg is er een kort bezoek aan de stad Bitola: er gebeurt hier veel, er is “normaal” ondernemingen, veel moskeeën en een leuke Turkse wijk.
Kort na Bitola komt de Griekse grens: Zoals altijd rijden we vlot naar de paspoortcontrole en worden eerst teruggestuurd: een digitaal inschrijfformulier is vereist, die we ter plaatse moeten invullen, Hans-Peter moet een snelle test doen (Vreemd genoeg heb ik dat niet nodig ??) en na een uur hebben we het gedaan: we zijn terug in de EU !
