Ben 11.08.2020 we konden Noorwegen binnenrijden via de provincie Vesterbotten in Zweden bij Mo Irana. Vorige week heeft de Noorse regering deze provincie tijdens de Corona-crisis aangewezen als groene zone. Dus nu begint het avontuur in Noorwegen.
We gaan rechtdoor naar het noorden – nu voor de derde keer boven de poolcirkel – totdat we bij de veerhaven in Bodø . komen. We hebben weer geluk en kunnen de volgende veerboot nemen 16.00 klok. Tot 4 Uren rijtijd kwamen we aan op de Lofoten ! We rijden een paar kilometer naar het zuidelijkste puntje van het eiland, we blijven daar voor de eerste nacht. Een korte rondleiding brengt ons naar het leuke dorp, overal zie je de grote rekken voor het drogen van de vis en gebouwd op palen, rode houten huizen.
De dinosaurussen op de Lofoten 
8Poten op de Lofoten 
Caribisch gevoel op de Lofoten
De volgende dag is helaas alles bewolkt en grijs, maar het regent tenminste niet. We brengen een kort bezoek aan het mooie stadje Reine, dan rijden we de weg op (er is hier maar één hoofdstraat) op naar Fredvang. Vanaf daar begint een mooie wandeling (de buren van de parkeerplaats hebben ze ons aanbevolen) de berg op. Vanaf de top heb je een geweldig uitzicht op het strand van Kvalvika – een zandstrand zoals in het Caribisch gebied. Tot 3 Uren komen we moe maar voldaan terug bij onze Henriette.
De volgende dag is het nog steeds grijs, daarnaast waait er een goede wind. We gaan verder naar Ramberg naar een prachtig zandstrand. Daar baden we echter alleen onze voeten in de kristalheldere, lichtgroen en ijskoud water. De jongens zijn dolgelukkig met het fijne zand onder hun pootjes en ravotten als gekken op het eenzame strand. Als we na een uur terug zijn bij onze auto, een Noor vestigt hier onze aandacht op, dat de honden alleen aan de lijn mogen worden gehouden. We geven hem een vriendelijk knikje en besluiten, dat we dat niet hoorden.
Op de verdere route komen we bij de kleine, zeer toeristische plaats Nusfjord. Er is hier een oude kruidenier, dat ziet er nog steeds hetzelfde uit als voorheen 100 jaren. Dan ontdekken we een echte bakkerij (het is alsof je hier de loterij wint !) en koop heerlijke kaneelbroodjes – over de prijs van 4,50 € we zien royaal over het hoofd. Over het dorp Viken (Er is hier een glasblazerij en je kunt zien hoe een vaas wordt gemaakt) we komen naar Ballstad. Dit is de eerste keer dat we in Noorwegen winkelen en we hebben er meteen spijt van, We hebben onze voorraden in Zweden niet beter aangevuld. Een blikje bier kost statig 2,80 € – dan kunnen we maar beter anti-alcoholist worden
Het regent nog steeds, mijn humeur zakt langzaam weg ! Vandaag gaan we eerst naar Stamsund, maak een paar foto's en vervolg de reis. Ik kan het bijna niet geloven, maar eigenlijk is er een heel klein zonnestraaltje te zien. Dat brengt meteen de stemming en Henriette rijdt zelfverzekerd over de smalle kustweg. Kort voor onze bestemming, Henningsvær, stapelen de campers zich op – de plaats lijkt een toeristische magneet te zijn?. Ondanks de drukte vinden we een vrije parkeerplaats en komen de buren direct terug, om onze Henriette te fotograferen. We vinden echte souvenirwinkels tijdens een rondleiding door de stad, open cafés en restaurants. Het kleine stadje heeft zelfs een groot voetbalveld – past precies tussen de rotsen op een klein eilandje.
We zijn bang 's nachts, dat we weggeblazen zijn, het stormt hier zo hard. Maar Henriette blijft standvastig en dus rijden we de volgende dag de Kaiser Wilhelm route langs de Raftsundet naar Digermulen. De route is adembenemend mooi, Helaas zien we de bergen alleen rechts oprijzen en links gedeeltelijk achter een sluier van mist. Aan het einde van de weg (de term "straat" zou overdreven zijn :)) we vinden prachtige zandstranden.
Omdat we echt walvissen willen zien, we rijden nu naar de noordkant van de Vesteralen naar Hovden. Er zijn hier ook geweldige zandstranden, zodat de honden waar voor hun geld krijgen. We vinden een plek in het midden van de rekken voor de gedroogde vis en hopen, dat er geen vissen 's nachts worden opgehangen. De hele plaats ruikt een beetje hard – en we kunnen het gewoon niet begrijpen, dat deze gedroogde vis zo'n delicatesse moet zijn. Helaas is het nog steeds grijs en mistig, zodat we geen walvis zien.
Aangezien we nog steeds geen walvis hebben gezien, wij bepalen, boek een walvissafari. Zei, deed – de reis is online geboekt. Dus rijden we richting Andenes, met regenbuien, korte zonnestralen en een frisse bries. Bij Bleik vinden we een prima parkeerplaats direct aan het strand – helemaal alleen en ver en wijd, geen huizen of straten – de beste plek tot nu toe in Noorwegen. Frodo en Quappo maken het strand onveilig en verjagen alle meeuwen en kraaien – dus we zijn hier echt helemaal alleen.
De dichtstbijzijnde is een klein regengat en we besluiten het te gebruiken voor een wandeling op de Matind. Het pad gaat steil omhoog en dus werken we ons in het zweet. Op de top, we worden beloond met een geweldig uitzicht. We zijn er nu zeker van, dat Frodo en Quappo ook verwant moeten zijn aan gemzen – de manier waarop ze op en neer de rotsen stuiteren ? In de verte zien we echter al de volgende regenwolk samenpakken, dus niets we down. De afdaling is nog moeilijker dan de beklimming, omdat alles extreem glad en nat is. Maar het lukt ons net voor de eerste regendruppel weer in de auto te stappen – perfect getimed !!!!
We kijken als een gek uit naar de volgende dag: de walvissafari's zijn begonnen. Ik doe de tour in de ochtend, Hans-Peter begint opnieuw 17.00 klok, want onze honden mogen natuurlijk niet aan boord van het schip. We gaan zelfs eerder naar bed, zodat ik er op tijd ben 9.00 Ben op het station. Ik sla uit voorzorg het ontbijt over – je weet maar nooit, hoe zeewaardig de maag erop zit. Na een rondleiding door het walvismuseum en veel interessante informatie over de walvis, eindelijk begint de tour. We gaan rond met een bootje 2,5 Uren op zee en geen walvis te bekennen :(. Na een half uur schreeuwt de kapitein eindelijk om opluchting: Links van onze boot verscheen zelfs een potvis – De camera's klikken overal in een lus. Onze walvis duikt ernaast 10 Minuten weer, de kapitein roept op tijd "Diving" en zo kunnen we allemaal de indrukwekkende staartvin fotograferen. Tot 10 Minuten klonk de volgende oproep uit de microfoon: nog een walvis in zicht ! We zijn blij en helemaal enthousiast. Hierna is ook dit exemplaar van alle kanten gefotografeerd, draait onze boot en we varen vrolijk terug naar de haven – wat een ervaring !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
BEELD VAN DE DAG
Vandaag was erg spannend voor mij en de honden ook! We hebben onze minnares vanmorgen bij het walvissafari-station achtergelaten en zijn sindsdien eigenlijk geweest 15.06.2020 voor de eerste keer gescheiden. De honden waren verbaasd. Een lange wandeling maakte het goed en dus hadden we plezier bij mooi weer. Een 17.00 Toen was het tijd voor mij. Een andere aanbieder en een andere aanpak, maar met hetzelfde doel……. Wale. Na een korte lezing over walvissen gingen we naar de kast. Aangezien we met een open speedboot zijn , zoals te zien is op de eerste foto, onderweg, is een water – en lantaarns overalls en een reddingsvest zijn verplicht. We vegen met ca 50 kmH over de golven. Tot 45 Minuten komen we bij het gebied, waarin in de ochtend 3 Er zijn walvissen gesignaleerd. De schipper zette de motor af en hield zijn sonar in het water, walvissen volgen. Er waren geluiden te horen en hij volgde ze vervolgens met meerdere koerscorrecties. Hij legde ons uit, dat de walvis ook 1000 Meters onder ons en dat het tijd gaat kosten. En toen kwam het echt. Voor mij was het een langverwachte droom, om een keer een walvis te zien. En wat moet ik zeggen…. het was erg opbeurend en ik ben blij, zoiets meemaken. Onze wereld en natuur is indrukwekkend. Ik geloof vandaag al, dat deze foto tot de top behoort 10 Foto's van onze reis komen eraan.
Na alle opwinding moeten we even ontspannen: Ik bak voor het eerst brood in onze Omnia – op het gasfornuis. en, wat moeten we zeggen: het smaakt echt goed ! Mijn Noorse weer-app (de beste app ooit) voorspelt niet veel goeds: de komende dagen gaat het alleen maar regenen. Maar er is een sprankje hoop: op maandag zou de zon op de noordkaap moeten staan 17 graden lijken. Dus we veranderen het reisplan opnieuw en besluiten, om nu een beetje uit te rekken. Na het tanken van gas, Diesel, Water en benodigdheden voor Sortland, wij rijden rond 350 km ten noorden. We vinden een absoluut hondendroomveld, een in onbruik geraakte camping in het bos. De pelsneuzen spelen verstoppertje, Zoek naar stokken en baad in de waterval. Er is ook een mooi vuur en een biertje na het werk – Perfect !
Wij rijden de volgende dag ook rond 400 km langs prachtige fjorden, Sneeuwbergen en enorme bosgebieden. Onderweg vinden we de eerste zaden-souvenirwinkel – Dat moet ik meteen zien. Op mijn noordkaptour, die ik eerder 40 jaren (!) met mijn vriend Renate, we hebben bijna een derde van ons reisbudget voor rendierhuiden, Noorse truien en andere souvenirs werden uitgedeeld. Maar de winkel is erg commercieel, ik ben een beetje teleurgesteld. ook goed, gespaard geld ! 's Avonds zoeken we een slaapplek naast het voetbalveld en bij een grote waterval. 's Nachts regent het continu en de volgende ochtend staan mijn schoenen vol water als ik uit de auto stap – Kneipp-kuren horen gezond te zijn !
Juhu – Vandaag gaan we naar de Noordkaap !!! We kijken uit naar het laatste deel en het weer ziet er ook goed uit – we hebben een super mooie rit. Henriette beheerst alle hellingen en smalle straatjes (dankzij de goede chauffeur) met vliegende kleuren. Ik probeer eerder over mijn rit heen te komen 40 Jaren om nooit te vergeten – Er is daar iets veranderd: de weg is veel beter geworden en alle tunnels hebben nu verlichting. Tijdens mijn eerste tour stierven we bijna in een tunnel: het voelde eindeloos, had geen verlichting en geen bestrating – we waren echt bang, om er nooit meer uit te komen !
Onderweg zien we eindelijk veel rendieren en helemaal op het einde ook nog een zeearend. Aangekomen bij de kaap, we vinden 500 m voor de officiële parkeerplaats in de wildernis – gratis !! We rennen nog steeds naar de verplichte stalen bal en maken foto's. Er gebeurt echt weinig, slechts een handvol campers staan op de parkeerplaats. Wij mogen niet in de gangen met de honden – kan niets doen. Er is echter één domper: mijn weer-app liet me in de steek: het weer morgen laat veel te wensen over, de zon mag pas op dinsdag schijnen ?
'S Nachts voelen we ons alsof we op een kleine vissersboot zitten – het stormt de hele tijd en we worden krachtig door elkaar geschud. In de ochtend staan rendieren in de mist rond onze auto – Dus de honden moeten nog even wachten met Pippi. de 2 het weer toch niet zo tintelend vinden en extra lang in hun grot blijven en doen alsof je slaapt. Hans-Peter durft even later met de jongens op pad, op een gegeven moment zal de bubbel duwen. Dan brengen we de dag comfortabel door met lezen, slaap, Drink koffie en thee. In de late namiddag maken we een korte wandeling naar het bal – en met wat windstoten moet ik echt oppassen, zodat ik niet weggeblazen word. Ook Quappo en Frodo worstelen met de Noordkaap Storm en stappen graag weer in de auto. Na 2. op een stormachtige nacht beginnen we aan onze terugreis. De zon komt zelfs door onderweg en we zijn blij, om eindelijk weer normaal te kunnen lopen. We willen de honden op het strand laten rondrennen – stom daar nu staan 2 Rendieren en kijk ons stom aan.
's Avonds staan we bij de rivier, maak ons lekker warm met een vuurtje en ik nestel me in mijn warme superdeken.
Het is weer tijd, om onze Henriette bij te tanken: we hebben water nodig, Gas, Diesel en wat benodigdheden voor ons. Dus we gaan naar de volgende grotere stad: Hoog ! We kunnen hier alles vinden, wat we nodig hebben en de komende dagen zijn we weer zelfvoorzienend. We hebben er zin in, om weer een langere wandeling te maken en dus rond te rijden naar een wandelparkeerplaats 15 km ten zuiden van de stad. We staan midden in een enorm bosgebied en er hangt ook een prikbord met tochtsuggesties: dit zijn echter tochten voor de sneeuwscooter – Hier zijn geen wandelingen gepland. Dus we blijven maar het kleine weggetje volgen en ontdekken om de paar meter leuke kleine en grote vakantiehuizen verscholen in het bos. Ongelooflijk, hoeveel zijn het er hier. Na een paar kilometer besluiten we om te keren, aangezien er blijkbaar geen andere weg terug is. In retraite is er echt verkeer op het kleine baantje en we zijn verbaasd, waar alle voertuigen ineens vandaan komen ?
We lezen op internet, dat er een interessant openluchtmuseum is in Alta: dus we rijden de volgende dag terug naar het leuke stadje (Alta is prachtig gelegen aan het einde van een fjord) en bezoek het museum. Er zijn rotstekeningen / houtsnijwerk te ontdekken hier, het tussen 3.000 – 7.000 Jaar oud ! Het is echt leuk, het rendier, vissen, Ontdek boten en elanden, die mensen zo lang geleden in de rots hebben uitgehouwen. Na deze tijdreis rijden we een stukje naar het zuiden richting Kautokeino – dit is waar de Sami vandaan komen.
's Avonds staan we bij een prachtige waterval en hopen we erop, om af en toe een noorderlicht te zien. En dan eigenlijk: we kunnen het niet geloven, het lijkt tegen 23.00 Klok een groene streep in de lucht ! Dus we zagen onze eerste aurora borealis !!!!! Uit pure verbazing kunnen we het niet meer, om deze strook te fotograferen – op de foto is het maar heel vaag te zien (hoe dat er goed uit moet zien, toont de volgende foto (gestolen van internet) ). We zijn nog aan het oefenen !
De volgende ochtend vertrekken we naar Kautokeino en bezoeken daar Juhl's zilversmeden. Dit is een zeer liefdevol ontworpen galerij met een ongelooflijke architectuur en decoratie?. Er zijn prachtige zilveren sieraden, Keramiek, Glas en andere souvenirs. Maar zoals overal in Noorwegen zijn de prijzen erg hoog, erg hoog en dus besluiten we, niets te kopen. De reis gaat verder naar Karasjok, kort voor de stad vinden we een bewegwijzerde "Kulturminnet" – een prachtig wandelpad door prachtig dennenbos met een paar overblijfselen van het Sami-leven. De honden zijn in ieder geval plat en dus proberen we ons geluk, of we de grens naar Finland kunnen blijven oversteken.
Hans-Peter weet het zeker, dat we binnengelaten worden, Ik ben daar nogal sceptisch over ? Maar we kunnen het en de reis gaat verder.
Onze conclusie over Noorwegen: Noorwegen is een absoluut hoogtepunt qua landschap – en een reis daarheen kan alleen maar aan iedereen worden aanbevolen. Wij vonden het echter erg toeristisch op de Lofoten, er waren ontzettend veel campers onderweg en het was moeilijk, om een mooie parkeerplaats te vinden. Het weer speelde ook niet echt mee, het regende bijna elke dag. Een Noorse monteur van MAN- Werkstatt had ons al gewaarschuwd: hij gemeen, in Noorwegen is er 9 Wintermaanden en 3 Maanden regen – de man had gelijk :).
