Reisverslag Kroatië – Cosmopolit4x4

vandaag, ben 11.08 we verlaten Slovenië en rijden naar Kroatië. De Sloveense douanebeambte is – zoals echt alle Slovenen – heel leuk en weer enthousiast over Henriette. De Kroatische ambtenaar daarentegen verandert geen gezicht en controleert ons volledig emotieloos – al, Dit kan inderdaad iets zijn ?? We willen direct naar de hoofdstad Zagreb, tot die tijd is het nog maar 30 Kilometer. De buitenwijken zijn niet bijzonder mooi, hier zie je nog het lange Sovjettijdperk. Het blijkt ook best moeilijk te zijn, om een parkeerplaats te vinden voor onze Henriette – bovenal lijken alle parkeerautomaten niet te werken. We vragen ons een weg door en uiteindelijk vinden we een plek op een school – aangezien het vakantietijd is, we kunnen hier gratis in de schaduw staan. We gaan te voet naar het centrum – het is echt niet ver. Hier wordt het echt mooi – de kathedraal is erg indrukwekkend, ernaast is de bruisende markt, de kleurrijke St. Mark's Church en de stenen poort – we vinden het allemaal erg leuk. Het is erg warm vandaag, een wandeling door de stad is sowieso vermoeiend voor de honden – en in deze hitte – dus ze doen het allebei geweldig.

Na de inspannende bezichtigingen zoeken we een ontspannende staanplaats aan het meer van Jarun. Dit is een geweldige vrije tijd- en sportpark net buiten de poorten van de hoofdstad. Hier kan je voor 10,– overnachting – het is. Volgens de portier mogen we hier een week blijven. Allereerst zwem je uitgebreid in het meer, dan is er een heerlijk biertje en hamburger in het strandcafé. Iedereen is blij

Een dag in de grote stad is genoeg voor ons, na de koffie gaan we naar het noorden. Er is hier niet echt veel toerisme, we rijden door zeer mooie landschappen – golvende bergen, mooie kronkelweggetjes en leuke dorpjes. Ons doel vandaag: Trakoscan Castle net voor de Sloveense grens. Trakoscan werd gelanceerd in 13. eeuw gebouwd, het kreeg zijn huidige uiterlijk in 19. eeuw. Aan de voet van het kasteel is een heel groot meer en een mooi park. Er is een mooi wandelpad rond het meer – naar de smaak van onze beide heren. Dus vandaag is een echte hondendag: rennen, zwemmen, snuiven …..

Na een snelle Nescafe gaat de reis verder in de ronde 50 kilometer afstand van Varazdin. Onze GPS heeft echter op de een of andere manier problemen met deze bocht en komen we ineens in een grenscontrole terecht: we zijn eigenlijk weer bijna in Slovenië. De twee agenten maken ons beleefd (maar zeer zeker !!) aandacht voor dat, dat we hier niet verder mogen en vragen ons af, wat vervoeren wij in de Henriette ?? Wil je het interieur zien, maar besluit dat dan op korte termijn te doen, dat ze ons zonder verdere controle lieten rijden. (waarschijnlijk hebben ontdekt, dat wij 2 honden in de auto hebben !!).

's Avonds staan we op de Drau (oude bekenden uit Maribor) en deel de mooie plek met duizenden vissers. Helaas is het hier 's nachts erg luidruchtig, Auto's rijden de hele nacht en we horen honden onophoudelijk blaffen. Zoals het blijkt, we parkeerden naast het op een na grootste dierenasiel in Kroatië, hier zijn rond 500 honden ondergebracht – we hebben meteen medelijden met de arme kerels.

Na het ontbijt gaan we op weg, om het kleine stadje Varazdin . te zien. Wij zijn zeer aangenaam verrast, de stad heeft veel te bieden: een prachtige oude stad met monumentale herenhuizen, een van de oudste stadhuizen van Europa, veel kerken, ruime plaatsen, veel drukte, veel creatieve winkels, leuke restaurants en cafés, geplaveide straten en het beroemde Stari Grad-fort. We slenteren rustig door de steegjes en genieten van de mooie sfeer.

Na een wandeling door de stad hebben we allemaal verfrissing nodig: hier is het vandaag (Freitag, de 13.08) opnieuw rond 32 Stad. Dankzij onze parkeerplaats app vind je een eenzaam plekje op de Drau, hier kunnen we uitgebreid zwemmen, zonnebaden en laten we allemaal een goede tijd hebben. Er komen maar een paar vriendelijke vissers voorbij, we praten een paar woorden met elkaar, alles is ontspannen. Eigenlijk is het helemaal niet toegestaan in Kroatië, vrij staan met de stacaravan, maar in dit eenzame gebied is dat geen probleem.

Na een verfrissende ochtendduik rijden we rond 100 Kilometers verder naar de oevers van de Sava. Tussendoor moeten we proviand herladen, er is een gapende leegte in onze koelkast. Er is hier ook een geweldige, eenzame plaats, net als op de andere plaatsen zijn er maar een paar vissers op pad.

Het is ongelooflijk warm vandaag – op het korte stuk zand naar het water branden je voeten meteen – zelfs Quappo huilt, terwijl hij de korte afstand het water in loopt. Men kan het alleen hier verdragen, door elk half uur in de rivier te springen en anders indien mogelijk elke extra beweging te vermijden. 's Middags pakken we onze spullen in en rijden we naar de dichtstbijzijnde rivieroever – deze keer een nieuwe rivier: de Kupa

De plaats is prachtig, maar zoals met alles, is er een addertje onder het gras: er zijn remmen hier – voornamelijk hondenvliegen – ons beveiligingssysteem ziet er na een half uur uit als een kruimeltaart !! Beide vertellen het ons direct na het eten “Welterusten ” en verdwijn in je hondenhol in de auto. We genieten nog even van de prachtige sterrenhemel, dan zullen ook wij vluchten voor het ongedierte.

De Kupa heeft – in tegenstelling tot de andere rivieren – een echt sterke stroming, dus je hebt hier echt wat te doen tijdens het zwemmen. Na de verfrissing in de ochtend gaat Henriette verder naar het zuiden. Onderweg rijden we door vrij arme dorpjes, De tijd lijkt hier stil te staan. Wij herinneren, dat een verzorger, die op dat moment voor mijn moeder zorgde?, kwam hier vandaan – dat kunnen we ons nu wel voorstellen !

Ons pad leidt ons door de stad Karlovac en we besluiten spontaan, stop hier even. Karlovac ligt aan vier rivieren, namelijk op de Kupa, Kroon (!!!!), Dobra en Mreznica, daarom zijn er veel parken en talloze zwemplekken. Vroeger was hier een heel mooie oude stad – maar grote delen ervan waren “Vaderlandoorlog” zwaar beschadigd door Servisch artillerievuur – dus er is nog veel te doen hier.

Na dit kleine culturele programma zijn we op zoek naar een plek met toegang tot water – deze keer vinden we een meertje, den Jezero Sabljaki, waar we onze Henriette perfect kunnen parkeren. De weg ernaartoe is vrij smal en avontuurlijk (we nemen weer wat takken mee :)), maar Hans-Peter beheerst de route vol vertrouwen.

Tot 33 Vanavond is er een zekere mate van afkoeling: het regent en de temperatuur als je opstaat is hoger 17 diploma gedaald – we hebben heerlijk geslapen. We brengen de dag door met lezen, een lange wandeling langs het meer en 's avonds Kniffelspelen.

Omdat we de plek zo leuk vinden?, laten we hier nog een nacht blijven. De volgende nacht is echter niet zo relaxed: een zwerfhond blaft urenlang – hij lijkt af en toe recht voor onze auto te zitten. In de ochtend (het is woensdag, de 18.08.) we zijn behoorlijk gesloopt, alleen het actieve programma kan helpen: Ochtendronde met de honden, Zwemmen in het meer en ontbijt – we zijn weer fit !! De zon schijnt weer en de temperaturen stijgen naar een comfortabel niveau 25 Stad – Perfect !!

Het kan zo doorgaan: we gaan verder richting de kust (trouwens, vandaag is de 18.08.). De route voert door een fantastisch mooi landschap en we kunnen geen genoeg krijgen van de bossen, meren en kleine dorpjes. We stoppen bij het meer Bajer Jezero en lopen een lange lus.

We houden niet echt van de plek om te overnachten. Dus we rijden nog een paar kilometer en komen, over een hobbelige weg, op een fantastische plek om te overnachten: we hebben een prachtig uitzicht en zien voor het eerst de zee op deze reis – gewoon magisch. Er zijn nog een paar andere kampeerders bij ons (meestal jonge mensen, reizen met de VW-bus), maar er is genoeg plaats op dit plateau voor iedereen. We genieten van een kaasachtige zonsondergang

De volgende dag begint net zo mooi, hoe de dag ervoor eindigde: we hebben een geweldig uitzicht op onze volgende bestemming – het eiland Krko, de zon schijnt uit een wolkenloze hemel en de temperaturen lopen op tot heerlijk 28 Stad. We komen op het eiland via de grote en vrije brug.

Er lijkt hier veel te gebeuren, er komt een overvloed aan stacaravans en caravans op ons af, maar er zijn nog steeds veel toeristen met ons naar Krk. Er zou een gasdealer zijn in het dorp Malinka, wie vult gasflessen – dat is ons eerste doel. We kunnen de dealer gemakkelijk vinden, Helaas is de poort op slot en is er niemand van heinde en verre te zien. Achter het hek komt alleen een hondenmama met de hare 6 puppy's uit – ze zijn te knuffelig.

Op een bepaald moment na de kiestoon zal een Kroatische aankondiging te horen zijn op het opgegeven telefoonnummer – we zijn op een verlies. Bij ons staat er nog een koppel uit Zwitserland aan de poort, ze hebben hetzelfde probleem. Wij bepalen, tot 13.00 uur en maak eerst een koffie. Op een gegeven moment hebben we het glorieuze idee, om een sms te schrijven – zodat we zaterdagochtend op tijd bij de dierenarts kunnen zijn, we krijgen direct een antwoord: de baas is binnen 20 Minuten da !! Dan werkt alles soepel en kunnen we het volgende project aanpakken: een afspraak maken bij de dierenarts in Krk. Hier zou Frodo bloed laten trekken, om de bepaling van de rabiës-titer een tweede keer uit te voeren. Bij onze dierenarts in Duitsland waren de titerwaarden te laag. En zonder deze titerbepaling mogen we de EU niet meer binnenkomen vanuit een derde land als Albanië- dat zou behoorlijk dom zijn !!!! Nadat dit punt ook succesvol is verwerkt, we gaan op zoek naar een camping. Hier in Krk durven we niet vrij te zijn in het seizoen, er zijn overal verbodsborden en we hebben ze gelezen, dat de politie zware straffen uitdeelt. In het dorp zelf zijn de plaatsen erg smal en vol, dus rijden we een paar kilometer verder naar Punat naar een naturistencamping. We hebben de plaats gepland tijdens ons laatste bezoek aan Kroatië? 4 jaar geleden en we vonden het toen erg leuk. Dat was echter buiten het seizoen, nu in augustus is alles hier ingepakt. We zullen hier een paar dagen doorbrengen, aangezien we moeten wachten op de laboratoriumuitslag van het bloedonderzoek – dus een paar dagen absolute luiheid zijn aan de orde van de dag.

Freitag, de 20.08. Frodo laat bloed afnemen bij Kroatische dierenarts – de grote is een beetje gekweld, omdat de dokter de ader niet goed raakt – we veroorzaken in de praktijk een gewelddadig bloedbad. Na de stress moeten we allemaal goed herstellen: zonnen in het weekend, sliep, Mensen bekeken en er zitten een paar leuke tussen, nieuwe contacten. In de hitte kunnen we alleen 's ochtends en 's avonds gaan wandelen met de honden, anders liggen de heren lethargisch onder Henriette.

Dinsdag krijgen we bericht van de dierenarts, dat we terug moeten komen om te oefenen, om nog een bloedmonster te nemen. ik vraag voor, waarom moet dat?: de dierenarts heeft het bloed in de verkeerde buis gedaan, dit werd bekritiseerd door het laboratorium. Ook, dezelfde procedure opnieuw: met de taxi naar Krko, Bloedafname en dan terug naar de camping. Nu moeten we hier nog een paar dagen blijven – er zijn echt ergere plaatsen om te wachten

Onze honden ontmoeten een gelijkgestemde persoon: Frieda, een heel mooi ridgeback-meisje, onze Quappo is helemaal verliefd.

Dus, nu zijn ze 14 worden dagen, die we hier op de camping hebben doorgebracht. !! Op vrijdag, de 03.09. we krijgen eindelijk de boodschap, dat de labresultaten van Frodo's bloedtest binnen zijn? !!! We pakken meteen onze spullen in, ga naar de dierenarts, naar de 3 een afgestempeld paspoort ophalen, weer tanken en dan van het eiland af. We gaan verder naar het zuiden langs de prachtige kust. Ons navigatiesysteem laat ons plotseling richting de bergen afslaan – we zijn verward, maar de route blijkt erg mooi te zijn. Hier, net voor Gospic, vinden we een perfecte parkeerplaats aan het riviertje Lika: de honden kunnen weer echt ravotten, rondspringen, rennen en zwemmen. Quappo lijkt op een aardvarken (het water is erg modderig), maar iedereen is blij. 'S Nachts horen we alleen het getjilp van krekels, anders is het helemaal stil. De volgende ochtend komen de honden van de buren langs (we geloven, het zijn Heinrich en Hilde), ze zijn nieuwsgierig, welke vrienden zijn er gekomen.

Na een stevig ontbijt gaan we verder naar Krka National Park. In Skradin zien we een bord rechts bij de ingang van de stad “Gratis parkeren” – gezegd, klaar parkeren we Henriette daar mooi. We kwamen amper uit de auto, komt een jong meisje en zou graag 80 Verzamel kuna als parkeergeld. We zijn in de war en stellen vragen: daar, gratis parkeren geldt alleen voor bezoekers van het restaurant (we zien hier geen restaurant) ???

Gelukkig zijn we in vakantiemodus en hebben we geen zin om ruzie te maken – dit is ook een absoluut toeristisch hoogtepunt in Kroatië – zo betalen wij de vergoeding. We slenteren door het levendige Skradin en na een paar keer rondvragen vinden we de juiste weg naar het park. Na een wandeling van ca 4 kilometer bereiken we de watervallen. Het gaat over bruggen, Promenades en grindpaden over het smaragdgroen, Helder water – gewoon idyllisch en mooi. Je kunt terug met de boot, maar we beslissen, loop gewoon weer het pad op. Tot 3,5 Uren dat we uitgeput zijn, maar tevreden terug naar onze Henriette. Nu alleen 8 Kilometers naar de volgende parkeerplaats in Lozovac – we hebben het bier hard verdiend vandaag.

Er is hier een hele mooie camperplaats, perfect voor de nacht. Goed uitgerust en fit gaan we zondag verder naar Split. Zoals bij elke grote stad, is de reis nogal ontnuchterend: lelijke wolkenkrabbers, autoreparatiewerkplaatsen, bandenhandelaar, afval ………..

Dankzij onze app gaan we op weg naar een perfecte parkeerplaats nabij het centrum. Na een korte wandeling komen we direct bij het paleis van Diocletianus – het hart van Split. De Romeinse keizer had dit paleis in 4. Eeuw gebouwd als bejaardentehuis – niet slecht, om zijn pensioenleven door te brengen.

Gemaakt van de hitte, We zijn blij met de vele indrukken en drukte, om weer de stad uit te gaan. De zoektocht naar een leuke verblijfplaats blijkt erg moeilijk te zijn en we gaan door – totdat we plotseling op de grens met Bosnië staan. Goed dan, laten we naar het volgende land gaan